วันพุธที่ 9 กันยายน พ.ศ. 2552

งานเขียนวิชาภาษาอังกฤษ





mother
When you are happy who is you miss first?
When you are sad who is you miss first?
You might be not get have someone is near you whenever you are happy or sad. And someone is your mother. Your mother will attend and teach you every thing for give you have good future. Sometimes she castigate you because she want to teach you. For you have good life. She have very favour with you so you should some reward her favour. Although you will give many good thing for her you as well can’t reward her favour finish.

วันอังคารที่ 8 กันยายน พ.ศ. 2552

8 ก.ย. 2552

Diary online
หลังจากที่ไม่ได้ up blog มานาน และแล้ววันนี้ก็ได้เข้ามาสักที เบื่อจังการบ้านก็เยอะ สอบก็เยอะ ไม่ค่อยจะมีเวลาว่างเลย ( อาจเป็นเพราะว่า เมื่อมีเวลา กลับปล่อยเวลาให้มันผ่านไปโดยไร้ค่ามากกว่านะ) ช่วงนี้ไม่รู้เป็นอารายไม่ค่อยจาสดใสเลย บางครั้งก็อยากอยู่คนเดียว ไม่อยากพูดกับใคร ( โรคประสาทแน่เลย) บางครั้งการได้อยู่กับตัวเองมันก็ทำให้เรารู้จักตัวเองมากขึ้น ได้คิดทบทวนกับเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมา และที่สำคัญอยู่คนเดียวไม่เปลืองน้ำลายด้วย( ความจริงไม่มีใครอยากจาคบด้วยมากกว่ามั้ง ทำเป็นมั่ว) คะแนนแต่ละวิชา ทำให้เหี่ยวมากกว่าเดิมโดยเฉพาะฟิสิกส์อะ สุดๆ แล้วตอนนี้ก็เรียนไม่ค่อยจะรู้เรื่อง กลัวจะเป็นบ้าจริงๆเลยอะ ต้องรู้จักคคอยปลอบใจตัวเองให้มากๆ ซะแล้ว

งานเขียนวิชาภาษาไทย

อยู่กับก๋ง
เรื่องย่อ
ก๋งและหยกสองคนปู่หลานอาศัยอยู่ด้วยกันในห้องแถวเก่าๆของตลาดแห่งหนึ่ง ก๋งเป็นคนจีนกลุ่มแรกที่เข้ามาอาศัยในอำเภอนี้ จึงเป็นที่นับถือของชาวบ้านร้านตลาดทั่วไป ทุกเช้าหยกจะตื่นขึ้นมาทำกิจวัตรประจำวันแล้วก็เดินทางไปตลาดเพื่อไปซื้อกับข้าว ซึ่งตลาดจะอยู่ไม่ไกลจากห้องแถวมากนัก หลังจากนั้นหยกจะติดไฟหุงข้าวและทำกับข้าวมื้อเช้าจากนั้นหยกก็ไปโรงเรียน หยกจะทำเช่นนี้เป็นประจำทุกวัน มื้อกลางวันของหยกจะไม่ซื้อกินเหมือนกับเพื่อนคนอื่นแต่จะห่อข้าวไปกินที่โรงเรียน บางคนที่เขาเป็นลูกข้าราชการพ่อแม่ของเขาจะซื้อรถจักรยานให้ขี่ไปโรงเรียนผิดกับหยกที่ต้องเดินเท้าเปล่าไปโรงเรียนแต่หยกก็ไม่รู้สึกอะไรเพราะชินเสียแล้ว บางวันถ้าโชคดีเจอครูบรรยงค๋ขี่จักรยานผ่านมาพอดีก็จะให้หยกซ้อนท้ายไปด้วย ครูบรรยงค์เป็นครูประจำชั้นของหยก ท่านรู้จักและสนิทสนมกับก๋งมานานแล้ว ท่านจึงรักและเมตตาหยกมากและจะคอยช่วยเหลือก๋งและหยกอยู่เสมอๆ โรงเรียนของหยกเป็นโรงเรียนประชาบาลมีนักเรียนทั้งหมดประมาณ 200คนเพื่อนสนิทของหยกคือ ลำดวน เธอเป็นลูกชาวนา เธอจะคอยช่วยเหลือหยกอยู่เสมอ เมื่อคราวที่คุณนายทองห่อซึ่งเป็นภรรยาของปลัดอำเภอต้องการให้หยกปลูกต้นไม้หน้าบ้านของหล่อนเพื่อต้อนรับนายอำเภอคนใหม่ซึ่งจะมาแทนนายอำเภอนิกร หยกไปขอต้นไม้ที่บ้านลำดวนอีกทั้งลำดวนยังช่วยปลูกต้นไม้จนเสร็จ คุณนายทองห่อมีลูกชายชื่อป้อม ซึ่งเป็นนักเรียนร่วมชั้นเดียวกับหยก หล่อนจะเรียกลูกชายว่า “คุณป้อม” ป้อมเมื่ออยู๋ต่อหน้าแม่จะเป็นเด็กดีแต่เมื่อลับหลังจะเกเร
งานของก๋งที่ทำเป็นประจำ คือ งานประเภทจักสาน ก๋งไม่เคยหยุดงานเลยนอกจากจะเจ็บไข้ ไม่สบายหรือไหว้เจ้าตาม
ประเพณีเพราะก๋งคิดว่าวันไหนที่ไม่ได้ทำงานนั่นหมายความว่าวันนั้นจะต้องกินบุญเก่าประเพณีเพราะก๋งคิดว่าวันไหนที่ไม่ได้ทำงานนั่นหมายความว่าวันนั้นเราต้องกินบุญเก่า วันธรรมดาก๋งจะนั่งทำงานอยู่คนเดียวจนเช้าถึงเย็น แต่ถ้าวันเสาร์-อาทิตย์ หยกพอจะช่วยได้บ้าง
เฮียเพ้งเป็นผู้ชายอีกคนหนึ่งที่สนิทสนมกับหยกมาก อายุมากกว่าหยก 10 ปีแกทำงานอยู่โรงงานวุ้นเส้น แกพบรักกับนวล ซึ่งเธอเป็นคนขายข้าวแกงประจำโรงงานวุ้นเส้น เฮียเพ้งกำลังจะแต่งงานกับนวล แต่ป้าเง็กจูซึ่งเป็นแม่ของเฮียเพ้งกีดกันไม่อยากให้ลูกชายได้เมียเป็นคนไทย จึงแวะเวียนมาปรึกษาก๋งบ่อยครั้งแต่ก๋งก็บอกกับป้าเง็กจูว่ามันเป็นความรักระหว่างคนสองคนใครก็ไม่สามารถห้ามได้ และยังวางแผนให้เฮียเพ้งกับนวลได้แต่งงานกันอีกด้วย นับว่าก๋งมีส่วนช่วยให้เฮียเพ้งได้แต่งงานกับนวล เมื่อนวลไปอยู่บ้านเฮียเพ้งได้สักพักป้าเง็กจูกลับรักนวลอย่างมาก และแล้ววันเกิดแซ-ยิดของก๋งก็มาถึง ในปีนี้เพื่อนบ้านในตลาดห้องแถวลงความเห็นกันว่าจะต้องจัดงานให้ก๋งเป็นกรณีพิเศษเพราะก๋งครบ 70ปี ในวันนี้ชาวบ้านแถบทุกคนจะช่วยจัดงานแซยิดให้ก๋ง พอถึงเวลากินเลี้ยงก๋งมีความสุขมากแววตาที่เคยมีฝ้าขุ่นบางๆจับอยู่ดูวับวาวเปล่งประกายปรีดาปราโมทย์ ถือว่าเป็นบำเหน็จที่ก๋งได้รับจากการบำเพ็ญตนคงมั่นในสุจริตธรรม

วรรคทอง
ก๋งเป็นคนจีนทั้งเชื้อชาติและสัญชาติ เข้ามาเมืองไทยในฐานะผู้พึ่งพระบรมโพธิสมภารกษัตริย์ไทย บำเพ็ญตนเยี่ยงข้าแผ่นดินข้าอองธุลีพระบาทที่ดีตลอดชีวิตอันยากไร้ เคารพกฎหมายไทย รักแผ่นดินไทย เข้าใจคนไทย และดินที่จะกลบหน้าก๋งนั้นคือดินในขอบเขตขัณฑสีมาของพระมหากษัตริย์ไทย

ข้อคิด
1 ให้พอใจในฐานะและสิ่งที่ตนมีอยู่
2 ให้มีความประหยัดอดออม
3 ฐานะไม่สิ่งที่บ่งบอกถึงนิสัย
4 ในการทำสิ่งใดต้องมีความมานะพยายาม
5 ควรรักแผ่นดินที่ตนอยู่
6 เชื้อชาติไม่ใช่สิ่งที่กีดกั้นการดำเนินชีวิต